سیدمصطفی کلامی هِریس

معمولا عادت دارم مقدمه و پیش‌گفتار کتاب‌ها را نیز مطالعه کنم و اغلب دیده‌ام که مطالب جالبی در این مقدمه‌ها گفته می‌شود، که قطعا ارزش خواندن دارند. یادم هست که در کتاب «ساعت‌ساز نابینا» (The Blind Watchmaker)، اثر ریچارد داوکینز (Richard Dawkins)، در بخشی از مقدمه، نویسنده در خصوص یکی از دغدغه‌هایش صحبت کرده است، که دلیل طرح آن دغدغه، موضوع بحث این نوشته است؛ دغدغه‌ای که به نظر می‌رسد به او تحمیل شده است.

اگر فردی را می‌شناسید، که وقتی قرار است برای کسی کاری انجام دهد، لازم نباشد که به او سفارش شود که «آشناست» و اساسا کیفیت کارش برای آشنا، غریبه، فرزند، همسایه و هر فرد دیگری به یک اندازه خوب است، بدانید که شما با یک سرمایه بزرگ اجتماعی آشنا هستید. اگر خودتان این منش را دارید، خوشا به حالتان و دست مریزاد.

محمد غفاری، ملقب به کمال الملک، یکی از بزرگترین هنرمندان ایران زمین است و آثاری بی‌نظیر را برای فرهنگ و هنر ما، به یادگار گذاشته است. فیلم کمال الملک نیز، یکی از آثار سینمایی ماندگار علی حاتمی است، که به مرور بخشی از زندگی این نقاش شهیر ایرانی، پرداخته است. فیلم‌های علی حاتمی، قطعا ارزش چند بار دیدن را دارند؛ به ویژه دیالوگ‌های فیلم‌ها، که با سبک خاص وی نوشته شده‌اند، بسیار جالب توجه هستند و بعضا باید چندین و چند بار دیده و شنیده شوند، تا معنای کامل آن‌ها درک شود.