سیدمصطفی کلامی هِریس

فیلم شخصیت یا کاراکتر (به هلندی: Karakter) یکی از فیلم‌هایی است که ارزش چند بار دیدن را حتما دارد. این فیلم با کارگردانی مایک فن دایم (Mike van Diem) در سال ۱۹۹۷ ارائه شد، و توانست در همان سال، جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی را دریافت نماید. زبان فیلم هلندی است و بیشتر صحنه‌های آن در وروتسواف لهستان فیلم‌برداری شده است.

داستان فیلم حول تقابل یک پدر و پسر می‌چرخد؛ ژاکوب ویلم کاتادروف (با بازی فجا فن هوت) پسر یک ضابط حقوقی بسیار جدی است، با نام درِوِرهافِن (با بازی ژان دکلیر). این تقابل، تا حدودی شبیه به همان مضمونی است که در فیلم شلاق (دِیمین شزل، ۲۰۱۴) هم دیده می‌شود. نمی‌خواهم داستان فیلم را برایتان تعریف کنم؛ فقط به یک گفتگوی خیلی کوتاه اشاره می‌کنم.

در آخرین دیدار ژاکوب (پسر) و درِوِرهافِن (پدر)، این گفتگو میان آن‌ها جاری می‌شود:

ژاکوب: آمدم تا به تو خبر بدهم. من امروز به عنوان وکیل، سوگند خوردم. تو باید متأسف باشی؛ اما من یک وکیل شدم و این آخرین باری است که اینجا می‌آیم. یک خداحافظی برای همیشه. تو دیگر برای من وجود نداری.

درورهافن: تبریک می‌گویم. [دستش را به سمت ژاکوب دراز می‌کند.]

ژاکوب: تو به من تبریک می‌گویی؟ من نمی‌توانم دستت را بگیرم. دست کسی که همیشه با من مخالفت و دشمنی کرد.

درورهافن: یا شاید کمکت کرد.

[چند ثانیه مکث]

درورهافن: یا شاید کمکت کرد.

/ پایان دیالوگ /

کاراکتر، فیلم بسیار خاصی است؛ توصیه می‌کنم حتما آن را ببینید. خوشبختانه حدود ۱۵ سال پیش، این کار به فارسی دوبله هم شده است و احتمالا نیازی نیست که برای تماشای این فیلم هلندی، متوسل به زیرنویس شوید.