سیدمصطفی کلامی هِریس

لطیفه‌ای هست که احتمالا آن را شنیده‌اید. فردی را که قبلا جنگل ندیده بود، می‌برند تا جنگلی را ببیند. پس از بازگشت، از او می‌پرسند: «جنگل را چگونه یافتی؟». می‌گوید: «آن قدر درخت بود، که نتوانستم جنگل را ببینم». گذشته از فضای طنزی که این ماجرا دارد، داستان زندگی بسیاری از ما نیز، چیزی متفاوت از نگرش این فرد نیست.

هر زمان از ما می‌پرسند که زندگی چطور است و چگونه پیش می‌رود، اغلب در جواب می‌گوییم که: «زندگی سخت است و مشکلات بسیار». یا به قولی، آن قدر مشکل و مسأله برای حل شدن هست، که اجازه نمی‌دهد چهره واقعی زندگی را ببینیم. در حالی که زندگی، دقیقا همین است؛ با همه خوبی‌ها و بدی‌هایش. ما زنده‌ایم که با جوانب زندگی درگیر باشیم.

البته ما خیلی خوش اقبال بوده‌ایم که با مسائل ساده‌تر درگیر شده‌ایم. مثلا، مانند یک آمیب تک سلولی، مسئول حل کردن مسائل خیلی پیچیده با امکانات اندک و پی‌ریزی ساختمان عظیم تکامل نیستیم. ما در زمان و مکان مناسبی از هستی قرار داریم و مناظری که می‌بینیم، یکی از باشکوه‌ترین و کامل‌ترین تصاویری است که موجودات از دنیای اطراف خود دیده‌اند. بهتر است به درخت‌های جنگل زندگی خیره شویم، و لذت ببریم.

در طی هفت سالی که از راه‌اندازی سازمان علمی-آموزشی فرادرس می‌گذرد، ما توانسته‌ایم به بیش از ۵۵ هزار نفر از دانشجویان و دانشگاهیان کشور، خدمات آموزشی تخصصی ارائه کنیم. هدف از توسعه فرادرس نیز، رسیدن به یک راه حل جامع آموزشی و ایجاد یک دانشگاه آنلاین برای همه ایرانیان بوده است. اما تا کنون بیشتر جنبه آموزشی فرادرس فعال بوده است و غیر از برخی فعالیت‌های درون سازمانی، موضوع پژوهش چندان فعالانه پیگیری نشده است.

برنامه‌ریزی‌هایی برای ایجاد یک یا چند آزمایشگاه پژوهشی در دل فرادرس در حال انجام هستند و قصد داریم که جنبه‌های پژوهشی را نیز، با رویکرد فرادرسی در کنار موضوع آموزش، به مجموعه فعالیت‌های سازمان اضافه کنیم. به عنوان یک پیش زمینه برای پرداختن به موضوع پژوهش در فرادرس، فعلا قصد داریم که یک یا نهایتا دو نفر همکار پژوهشی از میان فارغ‌التحصیلان و/یا دانشجویان به مجموعه همکاران فرادرس اضافه شوند تا هسته اولیه تحقیقاتی فرادرس، تشکیل شود و به مرور، مسیر توسعه آن، مشخص گردد. در این مرحله، شخصا در موارد پژوهشی با افراد جذب شده همکاری خواهم داشت و به همین دلیل، این فراخوان از نظر موضوعی محدود به زمینه‌های تحقیقاتی خاصی است.

انواع داروهای مسکّن، قرص‌های کنترل فشار خون، و قرص تب بُر، همگی داروهایی هستند که اصولا به عنوان راه حل موقت تجویز می‌شوند و قرار نیست بیمار را تا پایان عمرش همراهی کنند. در کنار مزایای زیادی که این داروها دارند، علت اختراع آن‌ها نباید به عنوان فلسفه‌ای همیشگی استفاده شود. درد، افزایش فشار خون، و بروز علایم تب در بدن، علامت‌های با معنی هستند و نباید به هیچ دلیلی نادیده گرفته شوند، که البته پزشکان وظیفه شناس نیز، قطعا همین کار را انجام می‌دهند. در کنار این موارد، راهکارهای موقت زیادی را در طول روز می‌بینیم که متأسفانه بیش از اندازه طولانی شده‌اند.