سیدمصطفی کلامی هِریس

تابستان سال گذشته، باید برای معاینه فنی و تعمیر ماشینم به یکی از نمایندگی‌های شرکت سازنده مراجعه می‌کردم. کمی قبل از ساعت هفت صبح به نمایندگی رسیدم و در صف انتظار ایستادم. مشاهداتی که در حین انتظار داشتم، به یکی از خاطرات جالب من تبدیل شد. مردی از اصناف و کسبه همان منطقه، مقداری نان خشک ریز شده و احتمالا گندم در کنار پیاده رو ریخت و داستان از همین جا شروع شد. گنجشک‌ها و کبوترها به مرور گرد این سفره جمع شدند و از مهر آن مرد شریف، بهره‌مند شدند. این جمع شدن چنان به سرعت انجام شد، که می‌شد برداشت کرد که آن مرد، هر روز این کار را انجام می‌دهد. خوش به حال ایشان و افرادی که چنین عادات پسندیده‌ای دارند.

چند روز پیش دو میهمان ویژه در دفتر فرادرس داشتم. این دو نفر از کردستان عراق آمده بودند تا با فرادرس و آموزش‌های آن آشنا شوند و جلسه‌ای با من داشتند. صحبت‌های جالبی مطرح کردند و مهم‌ترینش این بود که در حال حاضر یک پروژه آموزشی غیر حضوری و مبتنی بر اینترنت را در عراق به پیش می‌برند. تلاش‌شان و انگیزه‌هایشان بسیار خوشحال کننده و ستودنی بود. مایه دلگرمی است که با وجود همه مشکلات و موانع، هستند افرادی که پرچم سازندگی و خلق ارزش را، بالا نگه داشته‌اند.