متأسفانه، آن طور که اغلب تجربه کرده‌ایم، کیفیت خدمات رستوران‌های بین راهی (البته اکثر آن‌ها، و نه همه‌شان)، چندان مطلوب نیست و به سختی می‌توان به سلامت و صحت غذاهای ارائه شده توسط آن‌ها، اعتماد کرد. اما ریشه این مشکل کجاست؟ و سئوال کلی‌تر این که: چرا اغلب کسب و کارهایی که بین راهی هستند و در محل گذر قرار گرفته‌اند، دارای کیفیت مناسبی در خدمات یا محصولات نیستند؟
در یکی از زندگی‌نامه‌هایی که برتراند راسل درباره خودش نوشته است، او ماجرای رقابت انتخاباتی پدرش برای ورود به پارلمان را بیان می‌کند. نکات جالبی در این پاراگراف نه چندان کوتاه هستند. قصد ندارم توضیح زیادی در این خصوص بنویسم. ابتدا ترجمه فارسی و سپس متن اصلی این پاراگراف در ادامه آمده است.
چند روز پیش، مقاله جالبی در مجله مواد نیچر (Nature Materials) به چاپ رسید، که هم اکنون در این لینک [+] در دسترس است. محققینی از MIT و دانشگاه کالیفرنیا، توانسته‌اند با مهندسی و تغییر گیاه اسفناج، آن را به یک وسیله تشخیص مواد منفجره و بمب تبدیل کنند. آن‌ها با کار گذاشتن سنسورهایی بسیار ریز در اسفناج، یک سیستم تشخیص مواد منفجره ساخته‌اند، که حتی در مواقع نیاز، می‌تواند از طریق ایمیل، خطرات احتمالی را اطلاع‌رسانی کند. به این ترتیب، احتمالا دیگری نیازی به سگ‌های بمب‌یاب هم نخواهیم داشت.
لطیفه‌ای هست که احتمالا آن را شنیده‌اید. فردی را که قبلا جنگل ندیده بود، می‌برند تا جنگلی را ببیند. پس از بازگشت، از او می‌پرسند: «جنگل را چگونه یافتی؟». می‌گوید: «آن قدر درخت بود، که نتوانستم جنگل را ببینم». گذشته از فضای طنزی که این ماجرا دارد، داستان زندگی بسیاری از ما نیز، چیزی متفاوت از نگرش این فرد نیست.
هر زمان از ما می‌پرسند که زندگی چطور است و چگونه پیش می‌رود، اغلب در جواب می‌گوییم که: «زندگی سخت است و مشکلات بسیار». یا به قولی، آن قدر مشکل و مسأله برای حل شدن هست، که اجازه نمی‌دهد چهره واقعی زندگی را ببینیم. در حالی که زندگی، دقیقا همین است؛ با همه خوبی‌ها و بدی‌هایش. ما زنده‌ایم که با جوانب زندگی درگیر باشیم.
البته ما خیلی خوش اقبال بوده‌ایم که با مسائل ساده‌تر درگیر شده‌ایم. مثلا، مانند یک آمیب تک سلولی، مسئول حل کردن مسائل خیلی پیچیده با امکانات اندک و پی‌ریزی ساختمان عظیم تکامل نیستیم. ما در زمان و مکان مناسبی از هستی قرار داریم و مناظری که می‌بینیم، یکی از باشکوه‌ترین و کامل‌ترین تصاویری است که موجودات از دنیای اطراف خود دیده‌اند. بهتر است به درخت‌های جنگل زندگی خیره شویم، و لذت ببریم.
هر سال در روزهای پایانی ماه اکتبر، جشن سنتی هالووین در کشورهای غربی برگزار می‌شود. اما امسال، سه نفر از پژوهشگران دانشگاه MIT، با ایجاد یک «ماشین کابوس» (Nightmare Machine)، پای هوش مصنوعی را به هالووین باز کرده‌اند. سیستم هوشمندی که این سه نفر پیاده‌سازی کرده‌اند، با دریافت عکس‌های معمولی، تغییراتی را در آن‌ها اعمال می‌کند که باعث ترسناک شدن آن‌ها می‌شود. ماشین کابوس با استفاده از استخراج ویژگی‌های ترسناک، والبته با رأی گیری از تعدادی کاربر، توانسته است شیوه زامبی گونه کردن تصاویر را یاد بگیرد، و نتایج به دست آمده در وبسایت این پروژه، نشان می‌دهند که این سیستم کارش را خوب بلد است.
قریب به یک سال است که به همراه همکارانم در فرادرس، مشغول توسعه سیستمی بوده‌ایم که عملکرد اصلی آن، پیشنهاد محتوا به صورت هوشمند در سطح وب فارسی بوده است. ما از این سیستم برای معرفی و تبلیغ آموزش‌های فرادرس در وبسایت‌های مختلف استفاده می‌کنیم و از نظر کارایی، نزدیک‌ترین سیستم به آن، پروژه Google AdWords است. در حال حاضر، این سیستم ماهانه بیش از ۱۶۰ میلیون بار، محتوای آموزشی فرادرس را در صفحات متعددی از وبسایت‌های ایرانی، معرفی می‌نماید.
اخیرا لینکدین یک گزارش جالب از بازار کار و مهارت‌های پر طرفدار در وبلاگ رسمی‌اش منتشر کرده است، که حاکی از پیشتاز بودن مهارت‌های مرتبط با کامپیوتر است. در وبلاگ لینکدین با استناد به این که درخواست شغل در ماه اکتبر در اوج است، این آمار منتشر شده است، که بسیار مهم و جالب توجه هم هستند. آمار و اطلاعات ارائه شده توسط لینکدین، با بررسی شرایط ۱۴ کشور بوده است و از این نظر، ترند جهانی و منطقه‌ای بازار کار را می‌تواند نشان دهد.
در این نوشته قصد دارم این شعر ترکی را، که ۱۰ سال پیش در قالب ترکیب بند سروده‌ام، با همراهان گرامی به اشتراک بگذارم. برای دوستانی که با زبان ترکی آذربایجانی آشنایی ندارند، ترجمه فارسی را نیز در ادامه آورده‌ام.
| گونول گلیپ تنگه گینه، نیسگیل ادیر خیالیوی | ||
| آخ بیلیسن اَسَر جانیم، گورنده گول جمالیوی | ||
| اورک گلیپ جانه داهی، چکنمیری ملالیوی | ||
| بیلمزیدیم سن‌سیزلیقین، گون‌لری زای طعمی ورر | ||
| سن اولماسان بختیم یاتار، گوزلریمین نوری گدر | ||
| . | ||
| آچیپ گینه دفتریمی، ازبرلیرم سوزلریوی | ||
| قلم گوتورموشم گینه، ساییخلیرام گوزلریوی | ||
| یاخیپ یاندیرسادا منی، سوندورمرم کوزلریوی | ||
| یاده سالیپ عشقیمیزی، گاه آغلیرام، گاه گولورم | ||
| عشقین ادیپ منی دلی، بونی اوزوم ده بولورم | ||
| . | ||
| یاده توشور کوسماقیمیز، سونرا گلیپ باریشمالار | ||
| پنجره‌دن پنجره‌یه، گوز زیللییپ باخیشمالار | ||
| شیرین شیرین سوزلریمیز، یاددا قالان دانیشمالار | ||
| هر لحظه‌سی گوهر اولان، خاطره‌لر واریم منیم | ||
| اولا جانیم فدا سنه، جانیم منیم، یاریم منیم | ||
| . | ||
| قوجاخلییپ دیزلریمی، گوزلریمی یاغدیریرام | ||
| حسرتیلن گوزلریمی، گوزلریوه باخدیریرام | ||
| داماردا من قان یرینه، محبتین آخدیریرام | ||
| سن‌سیز اولان هر گیجه ده، اولدوز ساییپ آه چکیرم | ||
| قلبیمده بیر بوش یر اولا، شخم ایلییپ عشق اکیرم | ||
| . | ||
| نفس گلیپ گیدن سوره، دویون توشوپ جانیم سنه | ||
| درده توشوپ جانیم گینه، باغلی‌دی درمانیم سنه | ||
| جوشوپ داشیپ قاینامایا، نیازی وار قانیم سنه | ||
| گوز وررم من یولونا، جان ادرم فدا سنه | ||
| مریض اولام بیر باخیشین، اینان اولار شفا منه | ||
| . | ||
| بایرام یلی اَسَر گینه، دونان جانیم اوزون تاپار | ||
| چارشنبه بختیمی آچار، آغ آتینی مینیپ چاپار | ||
| کسیلدی طاقتیم جانیم، گل منی‌ده آپار، آپار | ||
| یادین قالیر اوت سینه‌مه، حسرت اوتی وورور یادا | ||
| آخ نیلییم من اولرم، سن اولماسان بو دنیادا | ||
| . | ||
| گوز آلتی باخ جان اول منه، قویما جانیم باتیپ یاتا | ||
| بلکه منیم یورقون جانیم، یورقونلوقون داشین آتا | ||
| هیچ اولماسا گوزلریمین، گوزلریوه یولی چاتا | ||
| کاش اولمییم سنی گورم، دوداخلاریم سنی دادا | ||
| منیم آرزوم بودور فقط، نامرد اولان بو دنیادا | ||
| . | ||
| سیدمصطفی کلامی هریس ۱۳۸۵، سون باهار |
||
در طی هفت سالی که از راه‌اندازی سازمان علمی-آموزشی فرادرس می‌گذرد، ما توانسته‌ایم به بیش از ۵۵ هزار نفر از دانشجویان و دانشگاهیان کشور، خدمات آموزشی تخصصی ارائه کنیم. هدف از توسعه فرادرس نیز، رسیدن به یک راه حل جامع آموزشی و ایجاد یک دانشگاه آنلاین برای همه ایرانیان بوده است. اما تا کنون بیشتر جنبه آموزشی فرادرس فعال بوده است و غیر از برخی فعالیت‌های درون سازمانی، موضوع پژوهش چندان فعالانه پیگیری نشده است.
برنامه‌ریزی‌هایی برای ایجاد یک یا چند آزمایشگاه پژوهشی در دل فرادرس در حال انجام هستند و قصد داریم که جنبه‌های پژوهشی را نیز، با رویکرد فرادرسی در کنار موضوع آموزش، به مجموعه فعالیت‌های سازمان اضافه کنیم. به عنوان یک پیش زمینه برای پرداختن به موضوع پژوهش در فرادرس، فعلا قصد داریم که یک یا نهایتا دو نفر همکار پژوهشی از میان فارغ‌التحصیلان و/یا دانشجویان به مجموعه همکاران فرادرس اضافه شوند تا هسته اولیه تحقیقاتی فرادرس، تشکیل شود و به مرور، مسیر توسعه آن، مشخص گردد. در این مرحله، شخصا در موارد پژوهشی با افراد جذب شده همکاری خواهم داشت و به همین دلیل، این فراخوان از نظر موضوعی محدود به زمینه‌های تحقیقاتی خاصی است.
یکی از نبض‌های مناسب برای سنجش سلامتی یک جامعه، بررسی شیوه رانندگی در آن جامعه است. اکثر ما هر روز رانندگی می‌کنیم و یا شاهد رانندگی سایر هم‌وطنان هستیم و متأسفانه، همان طور که همه‌مان می‌دانیم، نبض رانندگی ما ایرانیان، چندان دلنشین نیست. جالب اینجاست که همه‌مان نیز به اتفاق، از این موضوع شاکی هستیم و البته اکثرمان نیز، مقصریم. طبق مشاهدات شخصی که داشته‌ام، و البته محدود به نقطه جغرافیایی خاصی در ایران نیست، چند «اصل موضوعه» را برای توصیف رفتار رانندگان ایرانی (البته اکثریت معروفشان) در ادامه آورده‌ام.