سیدمصطفی کلامی هِریس

اخیرا کلیپی تصویری دیدم که حاوی خبر مربوط به روبات‌هایی بود که، برای خودشان زبانی جدید را اختراع کرده‌اند. در این پست صوتی، با شروع از این موضوع، نکاتی در خصوص بهینگی ارتباط و اهمیت آن در کارایی یک سازمان و گروه، بیان شده‌اند.

چند روز پیش، مطلبی را در خصوص ضریب هوشی ایرانیان نوشتم و وقوع فجایع دنباله‌دار و متناوب را، مرتبط با مشکل هوشمندی دانستم. عده‌ای از دوستان و خوانندگان مطالب، سئوالات و نقدهایی را در خصوص این موضوع مطرح کردند. بخش مهمی از پیام‌ها، مرتبط با این موضوع بود که، اساسا ضریب هوشی، و به صورت کلی هوشمندی، چه ربطی به این مشکلات فرهنگی دارد؟ توضیحی که در ادامه آورده‌ام، احتمالا بتواند این ارتباط را، روشن‌تر به تصویر بکشد.

هر سال در روزهای پایانی ماه اکتبر، جشن سنتی هالووین در کشورهای غربی برگزار می‌شود. اما امسال، سه نفر از پژوهشگران دانشگاه MIT، با ایجاد یک «ماشین کابوس» (Nightmare Machine)، پای هوش مصنوعی را به هالووین باز کرده‌اند. سیستم هوشمندی که این سه نفر پیاده‌سازی کرده‌اند، با دریافت عکس‌های معمولی، تغییراتی را در آن‌ها اعمال می‌کند که باعث ترسناک شدن آن‌ها می‌شود. ماشین کابوس با استفاده از استخراج ویژگی‌های ترسناک، والبته با رأی گیری از تعدادی کاربر، توانسته است شیوه زامبی گونه کردن تصاویر را یاد بگیرد، و نتایج به دست آمده در وبسایت این پروژه، نشان می‌دهند که این سیستم کارش را خوب بلد است.