غرور کاذب یک ملت
ضریب هوشی یا IQ یکی از فاکتورهایی است که برای کمّی‌سازی هوشمندی انسان تعریف شده است. به زبان آماری، آی کیو یک عدد با توزیع نرمال، با میانگین ۱۰۰ و انحراف معیار ۱۵ است. لذا حدود دو سوم افراد دارای ضریب هوشی بین ۸۵ تا ۱۱۵ هستند. از نظر تعریف نیز، این عدد عبارت است از، حاصل تقسیم سن عقلی بر سن بیولوژیکی، ضرب در صد. یعنی، یک فرد ۲۰ ساله، اگر به اندازه یک فرد ۲۰ ساله عاقل باشد، ضریب هوشی او، ۱۰۰ است؛ اما اگر سن عقلی او، ۲۲ باشد، ضریب هوشی وی، ۱۱۰ خواهد بود. البته، روند محاسبه سن عقلی، موضوعی بسیار پیچیده و تخصصی است، که نه من دانش آن را دارم و نه اینجا مجال پرداختن به آن وجود دارد.
باور عمومی در میان ایرانیان و بسیاری از کشورهای توسعه نیافته این است که ضریب هوشی بالایی دارند و یکی از باهوش‌ترین ملل دنیا هستند. اما آیا واقعا همین طور است؟ در این مقاله [+] از ویکی‌پدیا، به سه آمار مختلف و مستقل اشاره شده است، که متفقا در همه آنها، ایران و کشورهای خاورمیانه، در رده کشورهای میانی طبقه‌بندی می‌شوند و متوسط IQ برای شهروندان این کشورها، در حدود ۸۵ الی ۹۰ است. تصویر همین نوشته نیز، نقشه‌ای است که در کتاب IQ and Global Inequality، نوشته «ریچارد لین» آمده است. فرضیه باهوش بودن ملت ایران، یک موضوع کاملا غلط است و هیچ مبنا و ریشه علمی ندارد.
به زعم من، برای پی بردن به این موضوع، نیازی به خواندن کتب تخصصی و یا بررسی آمار و ارقام نیست. همین دو روز پیش، در بازی ایران و چین، کمک داور با ابتکار یک یا چند هم وطن، مصدوم شد؛ مصدومیتی که حتما عواقب سنگینی برای تیم ملی ایران خواهد داشت. یا در بازی اخیر استقلال تهران و السد قطر، لیزر انداختن تماشاگری روی صورت ژاوی، نهایتا منجر به تصویب جریمه ۵۱ هزار دلاری برای ایران شد. یا مثلا، جایی که ما می‌توانستیم از عربستان سعودی امتیاز بگیریم، عده‌ای با حمله به سفارات این کشور، ایران را در موضع ضعف قرار دادند. این رفتارها، نشانه هر چه باشد، قطعا نشانه هوشمندی نیست.
تلخ است، اما واقعیت دارد که سن عقلی متوسط در جامعه ما، در مقایسه با سن بیولوژیکی به مراتب پایین‌تر است. همین موضوع، باعث ایجاد فجایع ادامه‌دار در چهارشنبه سوری پایان سال، سفرهای نوروزی، صفحه اینستاگرام سلبریتی‌های خارجی و مسابقات ورزشی است. اینها یعنی ما غرق در یک غرور کاذب هستیم و تا زمانی که نخواهیم وجود مشکل را بپذیریم، طبعا راه حلی هم برایش نخواهیم داشت.
با من در شبکه‌های اجتماعی همراه باشید:
…
البته این عدد به آموزش نیز ارتباط دارد. کشورهای توسعه یافته سیستم‌های آموزشی مناسبی نیز دارند.
کلامی
بله. کاملا درست است. موضوع آموزش خیلی موثر است روی این موضوع. قبلا در این خصوص مطالبی را همین جا نوشته ام.
فائزه عباسی
دقیقا.. بسیار جالب بود
سیدهادی
آقا سید واقعا که گل گفتی…
كامب
با کلیت مقاله تون موافقم
ولی با مثال ها موافق نیستم
مثلا در حمله به سفارت منافع بعضی افراد قلیل در حمله به سفارت بود، منافع کل در تضاد با منافع بعضی کاسب کاران بود
بهروز
مگه میشه ؟ مگه داریم ؟ این حرفها چیه آقاجان ؟ چرا استعداد و نخبه بودن ملت ایران را زیر سوال می برید ؟ شما حتما از سعودیها یا دیگر عربها یا آمریکا و غربیها یا اسرائیلیها یا هر نقطه دیگری از جهان پول گرفته اید که این حرفها را می زنید !!! همه دنیا می داند که ایران باهوش ترین مردمان دنیا را دارد!!!!
اینها که نوشتم به زبان ساده و کاملا خلاصه شده ، نگاه و تحلیل خیلی از مردم ما هست . فرقی هم نمی کند از همه قشری دچار این بیماری هستند ، مردم ایران را به هر ترتیب که گروه بندی کنید ، سیاسی یا معیشتی یا فرهنگی یا تحصیلی یا …. در بین همه اجزاء این گروه بندی هاکسانی را می یابید که از این جنس نگاه و تحلیل دارند . دوران احمدی نژاد ادعای تولید علم از طرف حکومت زیاد بود ، از کسی پرسیدم چرا در صنعت و پزشکی و کشاورزی و اقتصاد و تکنولوژی و …. اثری از این تولید علم در این همه سال نمی بینیم ؟ با حرفهای احساسی و غیر مستند جوابهائی داد که نمی دانستم چه بگویم ، نکته دیگر اینکه کار از ادعای آی کیو و نخبه بودن هم گذشته ، دیگر ایران و ایرانی هر کاری که بکند ، هر چند ساده و عادی برای دیگر مردمان دنیا ، در ایران آنرا به عنوان یک امر مهم و خاص تعبیر می کنند ، ایران با بردن از ازبکستان به جام جهانی صعود کرد ، کسی با هیجان و غرور داشت می گفت که بله ایران به عنوان سومین تیم به جام صعود کرد ، گفتم خوب این به برنامه بازیهای ایران مربوط می شه و اگر بازیهای ایران ۲ ماه دیگر طول می کشید آنوقت ایران به عنوان تیم ۱۰ یا ۲۰ یا هر چیز دیگری به جام صعود می کرد و اساسا در پایان جام که سوم نشدیم که اینطور مدعی شده اید ، و در جواب همه ایرادهایم فقط می گفت نه خیلی مهمه که سومین تیم صعود کننده هستیم ، من هم رویم کم شد و چیزی نگفتم .
اینها ذره ای از مثنوی هفتاد من کاغذ هست که نوشتم
ببخشید از طولانی شدن