میلیاردها سال پیش، زمانی که اولین مولکول‌ها توانستند رمز زندگی را کشف کنند، حیات بر روی زمین متولد شد. در همان مراحل نخستین فرایند تکامل، نیاکان تک سلولی ما، به فکر توسعه مکانیکی بودند و ادوات حرکتی را ایجاد کردند. به مرور، روش‌های پیچیده‌تری برای حرکت ایجاد شدند، که کم و بیش در میان موجودات تک سلولی امروزی نیز، می‌توان آنها را دید.
جهان پیرامون ما، شامل هر آنچه از آن دیده‌ایم و خواهیم دید، حدود ۱۴ میلیارد سال پیش در اثر مهبانگ به وجود آمده است. از آن زمان تا کنون، این جهان هیچ گاه از تکاپو نایستاده است و کارخانه‌ای فعال در قلب جهان، مدام مشغول افزودن موجودات و مفاهیم جدید بوده است.
نخستین محصولات این کارخانه عظیم، پس از پیدایش مکان و زمان (که اساسا وجود نداشتند)، به احتمال زیاد ذرات بنیادین است که در مدل‌های مختلف، تعداد آنها متفاوت است. در مدل استاندارد، تا کنون ۶۱ نوع از این ذرات بنیادین کشف شده‌اند. این ذرات علی رغم حضور در همه جا و در هر زمان، صرفا آجرهای پایه ساختمان گیتی را تشکیل می‌دهند و ظرفیت ایجاد مفاهیم و کارکردهای پیچیده را ندارند. مدتی بعد، موجودات پیچیده‌تری پا به عرصه وجود می‌گذارند، که از میان آنها، الکترون، پروتون و نوترون، بیش از همه برای ما آشنا هستند.
فرایند حاکم بر چراغ ترمز پشت ماشین‌ها، پدیده جالبی است. وقتی راننده ترمز می‌گیرد، جریان الکتریکی وصل می‌شود که نهایتا الکترون‌ها را جابجا می‌کند و نوری در لامپ تولید می‌شود. قطعا الکترون‌ها هیچ تصوری در مورد این که می‌توانند مسبب ایجاد نور باشند، ندارند. چه برسد به این که بدانند، اصولا مفهوم اصلی چراغ ترمز، ارسال پیام «احتیاط» یا «خطر» برای راننده پشت سر است.