چند روز پیش، مطلبی در خصوص دفتر املای اول دبستانم و یادگاری‌های ارزنده معلم دلسوزم، سرکار خانم صابری نوشتم. پدرم آن نوشته را خوانده بود و باز هم مرا شرمنده لطف بیکرانش کرد. این دو روز به هر دری زده است، و به هر ترتیبی شده، شماره تماس این معلم عزیز را برایم یافته است. وقتی خبرش را داد، بسیار خوشحال و مبهوت شدم. پدر جان، بسیار سپاسگزارم.
مهر ماه سال ۱۳۶۸ اولین بار پا به مدرسه گذاشتم و دنیای تحصیل را، در «دبستان انقلاب کوی لاله» شروع کردم. نام معلم سال اول دبستانم را همیشه به یاد دارم؛ معلمی مهربان و فداکار به نام «خانم صابری». در آن زمان، حضور در کلاس‌های پیش دبستانی چندان مرسوم نبود و برای من و بسیاری از همکلاسی‌هایم، روز اول مدرسه، اولین روز حضور در کلاس و در محیطی خارج از خانه بود. اما خاطرات زیبایی در آن مدرسه برای ما خلق شد و به یادگار ماند؛ به ویژه در سایه مدیریت «خانم ثباتی آذر»، که تا سه سال دیگر، مدیریت آن دبستان را به عهده داشتند.