چند روز پیش، تصویر این نوشته را، به همراه یک متن کوتاه، در تلگرام دریافت کردم. در ابتدا باورم نشد که این عکس، مربوط به اقدام دسته جمعی والدین و وابستگان دانش‌آموزان، برای رساندن تقلب در حین برگزاری امتحان باشد. فکر کردم شاید، این هم از جمله مطالب ساختگی و بدون مرجع باشد، که چند صباحی دست به دست خواهد شد.
در دفعات محدودی که گذرم به میدان و خیابان انقلاب افتاده است، یک موضوع به خصوص، واقعا حالم را خراب کرده است: تبلیغ موسسات برای نوشتن مقاله و پایان‌نامه دانشجویی. این عرضه خدمات، البته متکی به تقاضای قابل توجه از طرف جامعه دانشجویی است که نمونه‌های فراوانی از این درخواست‌های نامشروع و غیر علمی را، هر روز در اینباکس شخصی و یا در شبکه‌های اجتماعی می‌بینم. از بابت این موضوع، دل همه دوستداران علم و آموزش در ایران، به معنای واقعی کلمه، خون است.
یکی از آفاتی که در زندگی ما وجود دارد، اشتباه گرفتن مقصد و مسیر است. این عامل، می‌تواند مانند سمی مهلک و کشنده، زندگی یک فرد را به تباهی بکشاند. تعداد افراد کمی مصون از این مشکل هستند و بسیاری از ما، تجربه این اشتباه را داشته‌ایم. اما این اشتباه چیست؟