کارهای خوب را ببینیم
لطفا تصویر مربوط به این نوشته را با دقت مشاهده کنید. موضوع بحث این نوشته، در خصوص چرایی استفاده از این تصویر است. تصویر مربوط به در یک بطری شیر، محصول شرکت پاژن است. این نوشته یک تبلیغ نیست؛ بلکه قصد دارم یک چیز به خصوص را در مورد سوژه تصویر بیان کنم. اگر دقت کنید، یک زایده بر روی در بطری است که کارکرد آن، باز کردن پرس پلاستیکی بطری، در زمان اولین استفاده است. این را چند وقت پیش متوجه شدم؛ البته شاید موضوع جدیدی نباشد و تعداد زیادی از شما، از آن مطلع باشید. اما دلیل پرداختن من به این موضوع، این است که با توجه به مشاهداتی که انجام دادم، تنها شرکتی که این نکته را در طراحی در بطری در نظر گرفته است، همین شرکت است. به نظر من، این که برای باز کردن پرس یک بطری، مجبور نباشم از چاقو یا یک چیز برنده دیگر استفاده کنم، خیلی موضوع مهمی است و مزایای فراوانی دارد. از این بابت، باید از شرکت پاژن تشکر کرد، و مزایای کارشان را گفت.
اما این که چرا در وبلاگم به این موضوع پرداخته‌ام، بر می‌گردد به یک موضوع به مراتب مهم‌تر. در میان ما ایرانیان، حرفی بسیار معمول است که: «سکوت علامت رضایت است». من به درستی این حرف، البته از زاویه‌ای متفاوت معتقدم. معمولا زبان ما، در نقد از پدیده‌های اطراف، بسیار فعال است. اگر قرار بر ایرادگیری از چیزی باشد، همه‌مان خوب بلدیم چطور نقد کنیم و ایراد بگیریم. اما اگر قرار بر تمجید از چیزی باشد، متأسفانه اغلب این را با سکوت نشان می‌دهیم. حتی معتقدم، ما این کار را به خوبی بلد نیستیم و در صورتی که مجبور باشیم واقعا حرفی بزنیم یا کاری کنیم، حرف‌هایی گفته می‌شوند که اغلب اغراق آمیز هستند.
بسیاری از کارهای خوب در این کشور ادامه نیافته‌اند، خیلی از جوان‌ها به زودی نا امید و خسته شده‌اند، آثار بسیاری از هنرمندان اساسا دیده نشده‌اند، و خیلی از استعدادها هدر رفته‌اند؛ چرا که ما همیشه در تقدیر از خوبی‌ها، حتی در حدی که لیاقت آن‌هاست، خسیس بوده‌ایم. موضوع آزار دهنده نیز، این است که اغلب بعد از مرگ افراد، که مطمئن هستیم کارمان اثری ندارد، زبان به ذکر خوبی‌ها می‌گشاییم. شما را نمی‌دانم؛ اما من تصمیم گرفته‌ام پس از این، اتفاقا رو در روی خود افراد، از خوبی و استعدادشان تعریف و تمجید کنم. فکر میکنم وجدان راحت‌تری برایم به ارمغان خواهد آورد.
با من در شبکه‌های اجتماعی همراه باشید:
حمید
احسنت بسیار فکر عالی. من یه دهه ۷۰ی هستم که همیشه به نقطه ضعفام بیشتر اهمیت میدم تا نقطه قوت. متاسفانه اینجور بار اومدیم. از بس از نقطه ضعفامون گفتن تا استعدادهامون! و یه عادت خیلی بد بین مردم هست میگن خوبیای طرف رو جلوش نگین پر رو میشه
اینم یه جورشه دیگه، کلاً هشتاد مگابایت آدم دور هم جمع شدیم دلخوشیم به تعریف تمجیدای بعد مرگمون! خبرمون D:
کلامی
دقیقا نقد من هم به همین اندیشه است. همین که ترس از اصطلاحا «پر رو» شدن، ما را به سکوتی عمیق وا داشته است. ممنون از درج نظرتان. موفق باشید.
علی
اول از همه ممنونم بابت اموزش های خوبتون که نکته های خیلی زیادی رو یاد گرفتم از شما
دوم تبریک میگم بابت این طرز فکرتون و خوشحالم براتون .
برکت خدا همیشه همراه شما باشه .
کلامی
سلام. از ابراز لطف شما بسیار سپاسگزارم و خوشحالم که تلاش من و همکارانم در فرادرس، مقبول نظر شما بوده و برایتان مفید واقع شده است. پیروز، شاد و تندرست باشید.
پژمان
اک هیییییی
چقددد من هرروز ازین شیر میخورم درشون بایه بدبختی باز میکنم و این ب چشمم نیومد
فقط خوش دست بودن درش ک نه لیز میخوره نه بخاطر زواید بیرون زدش نیازه زیاد زور بزنی ب چشمم اومد
با این مطلب شما من یاد حرف یکی از دبیران دوران راهنماییم افتادم ک بهم گفت پیرهنی ک پوشیدی چنتا دکمه داره؟؟؟
با تعجب گفتم نمیدونم
از همه پرسید هیچکس نمیدونست
گفت خب هوا امروز چطور بود؟چقدر ابر تو اسمون بود
بازهم هیچکس نمیدونست
گفت این باشه موضوع انشا جلسه بعدتون…
و واقعا چقدر خسته ایم و درگیر روزمرگی شاید
که چیزهای کوچیک دیگه نه ب چشممون میاد نه خوشحالمون میکنه.
ب امید بهتر دیده شدن-بهتر دیدن و تعریف بی پرده کردن
*از فرصت استفاده کنم برای سایت فرادرس هم بگم:)))این مباحث مدیریت و اقتصادی و حسابداری رو یکم بیشتر کنید
کاربرد ریاضیات در اقتصاد-اکسل در حسابداری-بازارهای سرمایه و…
اگر دادن پیش پرداخت برای شروع مبحثی کمکی میکنه -ب شرطی ک البته مباحث رو نظم بیشتر و سریعتری ارایه بشند- لینکی رو بذارین تا با پرداخت پیش پرداختش اون مبحث زودتر اماده شه.((صرفن یه پیش نهاد))
پژمان
البته پیشنهاد سرهم قشنگ تره تا پیش نهااد :)))))