سیدمصطفی کلامی هِریس

اگر فردی را می‌شناسید، که وقتی قرار است برای کسی کاری انجام دهد، لازم نباشد که به او سفارش شود که «آشناست» و اساسا کیفیت کارش برای آشنا، غریبه، فرزند، همسایه و هر فرد دیگری به یک اندازه خوب است، بدانید که شما با یک سرمایه بزرگ اجتماعی آشنا هستید. اگر خودتان این منش را دارید، خوشا به حالتان و دست مریزاد.

این یک معیار برای شناسایی افراد درستکار است. اگر مغازه‌داری بین مشتری آشنا و غریبه تفاوتی نمی‌گذارد؛ اگر یک معمار، در خرید مصالح و احداث یک ساختمان، برایش فرقی ندارد که ساکن خانه، فرزندش خواهد بود یا یک غریبه؛ اگر یک رئیس بیمارستان، حاضر است عزیزش را در همان بیمارستان تحت مدیریتش بستری کند؛ این‌ها همه افراد بسیار بسیار ارزشمندی هستند. باید قدرشان دانسته شود. این افراد، در کارشان سنگ تمام گذاشته‌اند.

ما در هر کار و حرفه‌ای که هستیم، همه با هم یک پازل را درست می‌کنیم. هر کدام از ما، یک یا چند قطعه داریم که در کنار قطعات دیگران قرار می‌دهیم تا تصویری بزرگ را بسازیم. حال اگر منظره نهایی، دلپذیر و زیباست، خوش به حال همه‌مان. اما اگر این طور نیست، همه با هم، مجبوریم زشتی این منظره را تحمل کنیم. امیدوارم، روز به روز، تصویر زیباتری را بسازیم و برای آیندگان و کشور عزیزمان ایران، به یادگار بگذاریم.