۱۲ بهمن ۱۳۹۶

آموزش و دانش، برای همه

در خرداد ۱۳۹۵، مطلبی در خصوص آموزش ناشنوایان در این لینک [+] نوشتم و در خصوص لزوم پرداختن به آموزش ناشنوایان، مواردی را بیان کردم. در همان نوشته آمده است: «طبق آمار رسمی، در ایران از هر دو هزار نوزاد، تقریبا ۵ مورد مبتلا به اختلالات شنوایی هستند و از این رو، اختلالات شنوایی، یکی از شایع‌ترین نقایص بدو تولد است. با این آمار، روزانه در ایران، حدود ۱۵ کودک ناشنوا یا کم‌شنوا متولد می‌شوند». آمار موجود از سال ۱۳۹۳، نشان می‌دهد که دست کم ۵۲۰ هزار ناشنوا و کم‌شنوا در ایران زندگی می‌کنند و سالانه حدود ۱۴۰۰ ناشنوای عمیق در کشور متولد می‌شوند. اما با کمی دقیق شدن در شرایط آموزشی این جمعیت، که یکی از شایع‌ترین معلولیت‌های حسی را در ایران دارند، متوجه می‌شویم که متأسفانه وضعیت آموزشی این عزیزان، به هیچ وجه مناسب نیست.

۱۲ خرداد ۱۳۹۵

آموزش ناشنوایان

یکی از مهم‎ترین جنبه‌های عدالت اجتماعی مربوط به ایجاد فرصت‌های برابر آموزشی برای آحاد جامعه است. به طور خاص، در مورد افرادی که دارای ناتوانی‌های حسی و حرکتی هستند، این موضوع حساس‌تر است و می‌بایست زمینه مساعد برای رشد این عزیزان نیز فراهم شود. به عنوان مثال، یک فرد ناشنوا، احتمالا می‌تواند یک گرافیست بی‌نظیر باشد؛ وجود چنین امکانی، به هیچ وجه منتفی نیست و جامعه می‌تواند با فراهم کردن فرصت آموزش برای این فرد، صاحب یک هنرمند تراز اول شود. افراد با ناتوانی حسی یا حرکتی، نباید پشت سد محدودیت‌هایی که دارند متوقف شوند؛ و این میسر نیست، مگر با فراهم کردن زمینه رشد و آموزش مناسب، برای ایشان.