حدود چهار سال پیش، چند بانک ایرانی، جدال تبلیغاتی عجیبی را بر روی تاریخچه و قدمت آغاز کرده بودند. یکی می‌گفت من اولین بانک ایرانی هستم؛ با ۸۰ سال سابقه. دیگری می‌گفت من ۸۵ سال سابقه دارم، که نشان می‌داد اولین بانک ایرانی است؛ اما ادعایی هم در این خصوص مطرح نمی‌کرد. بانک سوم اما، آمد و یک سابقه ۹۱ ساله را مطرح کرد، و ادعاها را وارد فاز جدیدی کرد.
حتما برایتان پیش آمده است که در هنگام بازدید از آثار باستانی، چشم‌تان به یادگاری‌های افراد افتاده باشد. غالبا اسم یک فرد، با ذکر نام شهرش و تاریخ نگارش یادگاری، محتوایی است که این افراد قصد انتقال آن را دارند. این پدیده که منحصر به ایران عزیز هم نیست، صد البته موضوع بسیار ناپسندی است. این موضوع، علاوه بر آثار باستانی، بر روی تنه درختان، در کوپه قطارها، و در فضاهای عمومی شهرها نیز مشاهده می‌شود. اما ریشه انجام چنین کاری چیست؟