سیدمصطفی کلامی هِریس

حتما در تردد روزانه در سطح شهر، با بولاردها یا موانع شهری برخورد داشته‌اید. به خصوص اگر مسافر باشید و چمدانی چرخ‌دار به همراه داشته باشید، و در تعبیه این موانع بد سلیقگی شده باشد، بیشتر متوجه حضور این عناصر خواهید شد. این ستون‌های بی‌روح، اغلب برای جلوگیری از تردد غیر مجاز وسایل نقلیه موتوری در پیاده‌روها تعبیه می‌شوند. تصورش را بکنید که اگر چنین موانعی در سطح شهر نباشند، موتور سیکلت‌ها و احتمالا خودروها، آرامش و آسایش عابران پیاده را سلب خواهند کرد.

در مقابل، هنرمندانی در جای جای دنیا، این فضا را غنیمت می‌شمارند و از این عناصر، به عنوان صفحه نقاشی استفاده می‌کنند یا آثار متنوع دیگری بر روی آن‌ها خلق می‌کنند. این عزیزان، کیمیاگرانی هستند که از عناصر بی‌روح و زمخت، یک حس لطیف و ماندگار می‌آفرینند. البته فراموش نکنیم که احتمالا اگر راننده یا راکب زیاده‌خواهی وجود نداشت، چنین آثاری هم دیده نمی‌شدند و فرصت ظهور پیدا نمی‌کردند.

مدتی قبل، اخباری خوشحال کننده از اقدام یک یا چند دانشجوی هنر شنیدیم که موانع حوالی میدان انقلاب و سایر نقاط شهر تهران را، با هنر خود آراسته‌اند. عکس مربوط به این نوشته نیز، مربوط به یکی از این آثار است. برای هنرمندان خالق این آثار، آرزوی شادی و بهروزی دارم؛ چرا که حسی خوب را در جامعه امروز ایران، می‌آفرینند.